Κοντά σε πίσω 1999, Ότι ενώ εγώ ξοδεύει πολλή εβδομάδες έξω στη Σάντα Μπάρμπαρα, CA, εργασίας για έναν πελάτη, αφήνοντας τη φτωχή γυναίκα μου πίσω εδώ στο Νιου Τζέρσεϊ μόνο. Αγαπώ ακριβά γυναίκα μου. Την αγαπώ όπως ακριβώς σήμερα, όπως έκανα όταν πάντρεψε ανόητα μου 1,000 χρόνια ή έτσι πριν. Κάπου κατά μήκος της γραμμής, Εγώ επινόησε μια φράση, «ειδικές φόβο.», όπως και το "Samantha έχει ειδική φόβοι." Αυτή ως μια ειδική φόβο των "σφάλματα", που να της είναι δεν μύγες ή ladybugs, αλλά μάλλον τα μικρόβια. Φοβάται αυτό ή το άλλο ιό ή ασυνήθιστη βακτήρια που πλήττει ο γιος μας, ή μου, αλλά ποτέ δεν πραγματικά τον εαυτό της. (Είναι επίσης ειδικά φοβάται των βαμπίρ, μινιατούρα κακό κούκλες (ειδικά κλόουν) και ατυχήματα υποβρυχίων; αυτή έχει ξεπεράσει το ειδικό φόβο των ανθρώπων ντυμένοι με ρούχα του Αϊ-Βασίλη).

Μια μέρα, My co-εργαζόμενος και αποφάσισα να ανεβάσει στα κοντινά βουνά κοντά Ohai. Σε ένα σημείο, βγήκε από το αυτοκίνητο να παίρνω στη σκηνή. Όταν γυρίσαμε στο αυτοκίνητο, Παρατήρησα ότι ένας κρότωνας ήταν στον ώμο μου. Εγώ τίναξε έξω από το παράθυρο και αυτό ήταν.

Εκείνο το βράδυ, Της είπα για το αυτοκίνητο μας και να αναφέρεται το τσιμπούρι. Η συζήτηση πήγε κάτι σαν αυτό:

S: "Oooo! Αυτά είναι κακό. Που μεταφέρουν ασθένειες."

P: "Καλά, Εγώ τίναξε έξω από το παράθυρο."

S: "Είναι πραγματικά κακό όμως. Μπορούν να πάρει κάτω από το δέρμα σας και να πιπιλίζουν το αίμα και να μεταφέρετε τα σφάλματα. Καλύτερα να ελέγξετε τα μαλλιά σας και να βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν στο κεφάλι σας!"

P: Σε μια δυνατή φωνή: "Θεέ μου! ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΑΝΑΛΆΒΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΌ ΣΑΣ???"

S: Κυριολεκτικά καθησυχάσει: "ΟΧΙ, δεν είναι οτι κακό."

</Τέλος>