Terug rond 1998, het bedrijf waar dat ik voor de tijde werkte ontvangen sommige financiering om te creëren van een nieuw e-commerce product. We hadden het volledige gamma van zakelijke vereisten om te voldoen aan. Het moest worden snel, gemakkelijk voor eindgebruikers, flitsende, multi-taal, etc. Triest om te zeggen, Ik had waarschijnlijk nog niet als een ambitieuze reeks werk te volbrengen sinds die onstuimige dagen.
Deze inspanning dateren van vóór Microsoft.NET. Vlakte vanille ASP was nog iets nieuw (of ten minste zeer onbekend aan mijn bedrijf). "Baksteen en mortel" bedrijven waren gedoemd. Gedoemd! Dit wil zeggen dat het was pionierswerk. Niet Hadron Collider pionierswerk, maar voor ons in onze kleine wereld, het was pionierswerk.
We werden gek bezig. We deden mini POC van bijna elke dag, uitzoeken hoe om status in een inherent staatloze medium te behouden, multi-taal kwesties uitzoeken, beveiliging op gebruikersniveau rij. We had zelfs een vocabulaire definiëren van fundamentele voorwaarden maken (Ik de voorkeur aan staat-persistent maar om wat voor reden, de lastige "statefull" won de dag).
Zoals we verliefd van dit product uitvinden werden, de marketing en sales mensen waren er proberen om het te verkopen. Een of andere manier, zij geslaagd om te verkopen aan onze nachtmerrie scenario. Ook al waren we ontwerpen en implementeren van een bedrijfsoplossing, We hadden niet echt verwacht de eerste klant elke laatste gebruiken die we de product dag nul ingebouwd. Deze klant nodig multi-taal, een radicaal verschillende user interface van de standaard"" systeem, maar met de dezelfde business logica. Multi-taal was in dit geval vooral moeilijk, omdat we altijd op Spaans of Frans gericht, maar in dit geval, het was Chinese (dat is een dubbel-byteteken instellen en vereist speciale behandeling gegeven de we gebruikte technologie).
Snel vooruit ben een paar maanden en ik op een Northwest airlines-vlucht naar Beijing. Ik heb al zo druk voorbereidingen voor deze reis die ik heb bijna geen idee wat het is om te gaan er. Ik had gelezen een boek eenmaal over hoe een Amerikaan in China jarenlang geweest en had geleerd de taal. Één dag die hij liep de stad en sommige mensen vroeg voor een routebeschrijving. Het gesprek ging ongeveer dit:
- Amerikaanse: "Kunt u mij vertellen hoe om te gaan naar [XX] Straat?"
- Chinees: "Sorry, Wij spreken niet Engels".
- Amerikaanse: "Oh, goed spreken ik Mandarijn." en hij vroeg hen opnieuw in het Chinees, maar duidelijker (zo goed als hij kon).
- Chinees: Zeer beleefd, "Sorry, Wij spreken niet Engels".
Het gesprek ging op als dat voor bits en de Amerikaanse kreeg in frustratie. Als hij was verlaten hen hoorde hij een man spreken naar de andere, "Ik kon gezworen hebben dat hij vroeg voor een routebeschrijving naar [XX] straat."
Ik had pakte een paar stukjes en beetjes van andere quasi-informatie met betrekking tot China en "nuttig advies":
- Een Koreaans mede werkte vertelde me dat ik wees voorzichtig van de Chinezen moest, omdat "ze proberen zou te dronken me en te profiteren van u" in de zin van druk mij in slechte zakelijke beslissingen.
- We mochten niet te station auto 's (Er was enige verwarring als om of dit een aangepaste was, een wettelijke eis of gewoon van de cliënt regel).
- Waren er speciale regels voor het gaan door de douane.
- Wij mochten niet Amerikaans geld te gebruiken voor om het even wat.
- U bent niet verondersteld te vertrekken tips. Het is beledigend als jij.
En tot slot, Ik had relatief verse herinneringen de Tiananmen bloedbad. Toen ik aan het college, Ik herinner me het zien van real-time Usenet-berichten als de wereld keek op in horror.
In het kort, Ik was erg nerveus. Ik was niet alleen normaal-nerveus in de zin dat ik was het leveren van een oplossing die ordes van grootte ingewikkelder dan om het even wat die ik ooit had gedaan was voordat. Ik was ook bezorgd over het per ongeluk breken van een regel die me in de problemen krijgen kon.
Ik ben op dit 14 uur durende vlucht en al was het op bedrijfsniveau, 14 uren is een verdomd lange tijd. Er zijn alleen zo veel manieren om jezelf te vermaken door het lezen van, bekijken van films of het spelen met de gemagnetiseerde bestek. Zelfs een echt goed boek is moeilijk te lezen voor enkele uren rechte.
Uiteindelijk, Ik begon te lezen het verpakkingsmateriaal op een stukje software die ik hand-droeg met mij naar de client, Netscape-webserver. Ik ben het lezen van de hardware-/ softwarevereisten, de marketing flapteksten, kijken naar de mooi beeld en plotseling, Ik nul op de reus "niet bestemd voor EXPORT" waarschuwing, iets over 128 bits codering. Ik het vak gevuld terug in mijn draagtas, waarschuwing gezicht-down (alsof dat zou hebben geholpen) en probeerde te houden visioenen van Midnight Express out of my head.
Terugkijkend op het nu, Ik had bezorgd moeten zijn, Als op alle, Toen ik verliet de VS, not when I was entering China 🙂 Nothing untoward happened and I still consider that to be the best and most memorable business trip I’ve had the pleasure of making.
</einde>
