Tylko szybkie obserwacji, że jest bardzo istotna różnica między te dwie definicje:

<Pole FieldBind = "InParam1" DesignerType = "StringBuilder" ID = "2" Tekst = "Parametr wejściowy #1" />

kontra:

<Pole FieldBind = "InParam1" ID = "2" Tekst = "Parametr wejściowy #1" />

Pierwszy pokazuje, jak to w SPD:

podczas gdy te ostatnie pokazuje, jak to:

Nie jestem pewien, na ile pomocne są te zrzuty ekranu, ale włożyłem wysiłek, aby je zrobić, więc musisz je obejrzeć 🙂

Jest to spostrzeżenie: StringBuilder pozwala zbudować ciąg (Oczywiście) przez zmieszanie literały ciągów znaków i przepływu danych (za pomocą "Dodaj odnośnik" przycisk w lewym dolnym rogu). Kiedy używasz przycisku Dodaj odnośnik, Wstawia token w formie"[%tokeny %]". Kiedy SharePoint wywołuje swoje niestandardowe działania, (Kod C# w moim przypadku), SharePoint przekazuje tokenu, sam, nie wartość tokena. Jeśli używasz projektant domyślny typ (Drugi typ), SharePoint rozszerza token i przechodzi rzeczywista wartość tokenu do działania.

StringBuilder = źle, Domyślnie projektant typ = dobry.

Oczywiście, to nie chodzi mi o naprawdę. Po prostu nie spróbować i przekazać parametr niestandardowe działania, gdy projektant wpisz = StringBuilder. Użyj domyślny typ projektant i łańcuch StringBuilder Aby go do przodu jeśli trzeba budować złożone ciągi w pracy (który nawiasem mówiąc jest dokładnie, co się robi aby utworzyć dynamiczne przedmiotem działania e-mail, ale to temat na inny wpis w blogu, Har har).

<koniec />